သက္၀င္လႈပ္ရွားေနတဲ့
မႏၱေလးဆည္းဆာအကုန္မွာ..
ေမာင္းသူနဲ႔ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်တဲ့
မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ကားေတြလဲပါရဲ့၊
အိမ္အျပန္ေလဆန္တိုးေနတဲ့
သိပ္ပံလမ္းကစက္ဘီးေတြလဲပါရဲ့..၊
တစ္ေန႔လုပ္တစ္ေန႔စား
လက္ဖ၀ါးခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြလဲပါရဲ့..၊
ျခေသၤ့ေတြအျပိဳင္စီးေနၾကသူမ်ားၾကား
အိပ္ကပ္ခပ္ပါးပါး မေလာက္ေလးမေလာက္စား
က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္လဲပါရဲ့..၊
လက္ျပစရာမရွိတဲ့ဘူတာက
ရထားအလာေမွ်ာ္ေနတဲ့
ဇလီဖားတံုးေတြေပၚက
အျမံဳမဲ့ကေလးေတြလဲပါရဲ့..၊
အဲဒီမွာ......
မီးေရာင္မွိန္ရင့္ရင့္ေတြေအာက္က
ရုန္းၾကြတဲ့ေကာက္ေၾကာင္းေတြအတြက္
ဘီယာခြက္ေတြနဲ႔ဆူပြက္ေနသူေတြလဲပါရဲ့..၊
ဘယ္လိုဆက္ယွက္မႈမ်ိဳးနဲ႔ရွင္သန္ခဲ့မွန္းမသိတဲ့
ယဥ္ေက်းမႈပ်က္ေတြလဲပါရဲ့..၊
ဘာေတြဘဲျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့
ေန႔တာတိုတဲ့မႏၱေလးေဆာင္းညေတြေရာက္ရင္
ရိုးရာဗံုသံေတြနားေထာင္ရေအာင္
အဆိုးေတြကိုခ၀ါခ်
အျပံဳးေတြနဲ႔ထုဆစ္
က်ေနာ္တို႔မႏၱေလးမွာ....
ေကာင္ကင္အသစ္ေတြျဖစ္ပါေစ....။

မေျပာမဆိုလုပ္ပံုက...အက်င့္ပါ
အေျပာအဆိုမတတ္တာက...ဗီဇပါ
အေျပာနဲ႔အလုပ္က...ဟုတ္ကိုမဟုတ္တာ
ဒါေတြဟာ....
က်ေနာ္တို႔...မူလတန္းကတည္းကပါ..။
အခုလဲလုပ္ပံု..
ဓါတ္ဆီက..ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ..
ဒီဇယ္က..သံုးေထာင္
ထုတ္ေစ်းေတာင္မေခ်ာင္၊
ဓါတ္ဆီက..သံုးေထာင့္ကိုးရာ..
ဒီဇယ္က..ေလးေထာင့္ႏွစ္ရာ
အျပင္ေစ်းကမစားသာ..၊
ေတာ္ေသးတာက..
က်ေနာ္စီးတာ...မတလ
မူဆယ္(မဆ)ခြတဲ့..အကိုေတာ့
ဆီဖိုးနဲ႔တင္..ကြဲျပီေပါ့..။
(မရည္ရြယ္ပါ..၊က်ေနာ့အကို ကိုၾကည္ဇယ္တာ)

ခေလး သင္ပုန္းၾကီး
မႏၱေလးမွာ
ေနပူေတာ့လည္း...အရမ္းပူ
စည္ပင္လွည္းလည္း...ဖုန္ကထူ
အမႈိက္ကားမလာတာလည္း...ၾကာလွဆို
ေရလာေတာ့လည္း..ph11
မီးလာေတာ့လည္း...မီတာလည္တာအရမ္း..။
မိုးရြာေတာ့လည္း
ျမိဳ႕တစ္၀ွမ္း
ေျမာင္းေတြပိတ္လို႔ေရေတြလႊမ္း
၈၄ ထိေလွစခန္း..။
ဆိုင္ကယ္စီးရင္
သတိအစဥ္
ေရလႊမ္းေနလို႔မျမင္ရ..
လမ္းမွာအေပါက္(ခ်ိဳင့္)ရွိတယ္..ဂ်။
တာရိုးနားကေနအိမ္ေတြေရ၀င္ေနျပီေလ
မယံုရင္သြားၾကည့္ၾက..
ကၽြဲစြန္အေနာက္ထိပ္က..။
၂၆ကအိမ္ေတြလဲ
ေအာက္ထပ္နိမ့္ရင္၀င္တာပဲ..။
ကားအေျပာင္ၾကီးစီးကာကြယ္
သူတို႔လာၾကတယ္
တခါးဖြင့္ကာဆင္းလာၾက
မ်က္မွန္အမဲၾကီးနဲ႔ဗ်..
ဆင္းကတည္းကသုတ္လိုက္တာ
မ်က္ႏွာsnow towel
ေတာင္ေလွ်ာက္ေျမာက္ေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့
ေျခလွမ္း(၅၀)ေပါ့..။
ဘယ္ညာခါးမွာခ်ိတ္ထားတာ....ဘာေတြမသိပါ
ေနာက္ပါေတာ္ေတြက ျပဴးတူးျပဲတဲ
ခ်တာအကုန္ဆြဲ..
ပိုရင္ပါဆယ္တြဲ..။
သူဘာလုပ္မလဲသိခ်င္ကာ
လူေတြတိုးၾကတာ
ရာသီဥတုပူလို႔လား
ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္တာ..တအား
ဆိုဖာေပၚကထရပ္ကာ
ခါးပတ္ေလွ်ာ့ေလတာ..
ေရကိုက်ိဳခ်က္ေသာက္ေလၾက...မိန္႔ေတာ္မူတယ္ဗ်..။
ကားေပၚတက္ခါႏႈတ္ဆက္ကာ
လက္ျပျပန္သြားတာ..
ဘာလုပ္ေပးမလဲသိခ်င္တဲ့
လူေတြေခါင္းစိုက္ကြဲ႕..။
ေရလဲ..တိုးလ်က္...က်လ်က္..။
ခၽြင္းခ်က္.........
မန္းေတာင္ရိပ္မွာေနသူေတြ
သူတို႔မပါေပ...
(၈)မိုင္ပတ္လည္အျပည့္တား
သီးျခားျမိဳ႕ေလလား..။
၂၄နာရီ မီး၊ေရက်
ဖုန္ေရမလႊမ္းရ..
အားက်သူတို႔ကံကို.....ဂ်..။
(အေပၚယံျမင္ၾကည့္တာ၊ဒီ့ထက္အတြင္းက်သြားရင္..
အတြင္းေရာက္မွာစိုးေၾကာက္တယ္၊
က်ေနာ္ လူပ်ိဳ ရင္ခုန္ဆဲ၊လြတ္လပ္မႈကိုႏွစ္သက္တယ္။
ဆက္လက္ရွင္သန္မယ္...။)

၀ရုန္းသုန္းကားနဲ႔
ေလလံုးထြားတဲ့စကားေတြမေျပာခ်င္ဘူး၊
ပါးစပ္ကအျမွဳပ္ထြက္ရေလာက္ေအာင္
သူတို႔ဘဲေျပာစရာရွိလား...
ျပည့္ေနတဲ့အိုးက်ေတာ့ျဖည့္လိုက္က်တာ
မျပည့္တဲ့အိုးက်ေတာ့
ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ဆိုတဲ့မ်က္၀န္းေတြနဲ႔...
သူတို႔ေတြမွာေတာ့
မေက်နပ္တိုင္းဖိနင္းဖို႔ျမက္တစ္ပင္ေတာင္မရွိခဲ့...
သူတို႔က်ျပန္ေတာ့
သခၤ်ိဳင္းကိုေတာင္ျခံခတ္ခ်င္ၾကသတဲ့၊
ရူးေနလိုက္ၾကတာ
မင္းလဲအရူး
အားလံုးအရူးပဲ...
အရူးကတစ္မူးသာတယ္ဆိုေတာင္
ဂႏၱ၀င္အရူးပဲျဖစ္ခ်င္သတဲ့။
====================


ေလာကၾကီးရဲ့
အရာတိုင္းလိုမွာ..
ပကာသနေတြနဲ႔ခ်ိန္ထိုး
ေငြေလာက္သာမက္ေမာတတ္တဲ့
ေလာကီထဲကလူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့
ရင္တြင္းစိတ္မွာ
ခ်စ္ျခင္းဆိုတာရွိႏိုင္ပါရဲ့လား.....။
မခ်စ္ေသာ္လည္းေအာင့္ကာနမ္းတတ္တဲ့
မ်က္ႏွာဖံုးအတုေတြနဲ႔
သူတို႔ေတြရဲ့ခ်စ္ျခင္းကေရာ
ျဖဴစင္ပါရဲ့လား.....။
calculator မသံုးတတ္တဲ့
ငါတို႔ရဲ့ႏွလံုးသားေတြက
မိုက္မဲလွပါသတဲ့...၊
မကုန္ခမ္းႏိုင္တဲ့
ငါတို႔ရဲ့ၾကင္နာျခင္းေတြက
နာၾကင္မႈေတြျဖစ္လာႏိုင္သတဲ့...။
..........ေရ
သူတို႔ေတြတိုက္ခိုက္ေနၾကတဲ့
မိုက္မဲတယ္ဆိုတဲ့အခ်စ္ေတြ....
နာက်င္မႈေတြျဖစ္လာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့အရာေတြ....ကို
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့
သစၥာတရားနဲ႔စီခ်ယ္
မပ်က္စီးေတာ့တဲ့ပံုစံအျဖစ္နဲ႔
အလွဆံုးဖန္တီးျပီး
သူတို႔ေတြအတြက္..
ေပးလိုက္ၾကရေအာင္.......လက္ေဆာင္...။
ခ်စ္ျခင္တရားရဲ့
ျဖဴစင္(ခိုင္မာ)မႈကို
သူတို႔နားလည္ေစခ်င္တယ္....။

(စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္တာပါ၊လက္ေတြ႕မွာမလြယ္ပါ၊
က်ေနာ့ေဘးမွာမရွိတာjuly:2ကတည္းကေပါ့..။)
====================

ငါ့ကုိဒုကၡေပးတဲ့မိန္းမ
ကြမ္ရင္မယ္ေတာ္ကယ္ပါလို႔လဲ
ဆုေတာင္းပါတယ္...
ေတာင္ေပၚေလၾကမ္းမိပါေစလို႔လဲ
ဆူေတာင္းပါတယ္ယ္....။

(ဂ်ပန္ကဗ်ာ ကဆိုတာပါ...။)

ေခါင္းစဥ္ေပး ေပးပါ....

ျပီးခဲ့တဲ့(၁၃)ရက္ေန႔ကခရီးတစ္ခုသြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ရန္ကုန္ကိုပါ။ရန္ကုန္မွာ ဟိုေျပး၊ဒီေျပးနဲ႔ (၂၀)ရက္ေန႔မွမႏၱေလးေရာက္တယ္။ကားခေတြ၊၀ါးခေတြ၊ေခါင္းခ်စရာေတြက
အရမ္းကိုတက္တယ္ဗ်ာ။လူေတြစီတန္းျပီးလွည့္ေနတာေတြလဲေတြ႔ခဲ့တယ္။
တကယ္ကိုပ်က္ေနျပီ။(ကားေတြပါ)။
ရန္ကုန္နဲ႔မႏၱေလးက color နဲနဲကြဲတယ္၊မႏၱေလးမွာဆို ေစ်းခ်ိဳ၀န္းက်င္နဲ႔ ရတနာပံုေစ်း၀န္းက်င္ မတူသလိုေပါ့၊
ရန္ကုန္ကပိုျပီးcolorစံုတယ္။ဒါနဲ႔ကုန္ၾကမ္းေတြရလိုက္တာေပါ့။ေရာက္ေရာက္ျခင္းေရးမလို႔ပါ။
အရႈပ္ေတြရွင္းေနရလို႔။ခုေတာ့ေအးေဆးပါ။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ေရးခ်င္တာမ်ားတယ္ဗ်။မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ရွင္းတဲ့ထဲပါသြားလို႔
က်န္တာပဲေရးလိုက္တယ္။
ရန္ကုန္လက္ေဆာင္ေပါ့။အဆင္ေျပပါတယ္။
====================

အကၤ်ီပန္းေရာင္
စကတ္တစ္ေတာင္နဲ႔
အျပံဳးေတြေဆာင္ထားတဲ့
ေၾကာင္ကေလးေတြရဲ့
plazaအဆင္းက
ေျခလွမ္းၾကြၾကြေတြကို
တစ္ခါၾကည့္လိုက္တာ
အခါခါေသဖို႔စီရင္တယ္၊
ဒီ့အတြက္...
ဆြဲခ်က္တင္မယ္ဆိုရင္
တရားသူၾကီးမပါတဲ့
ခံုရံုးေရွ႕မွာ၀န္ခံပါရေစ
အဲဒီ ေၾကာင္ကေလးေတြကိုေပါ့...
ေကာင္းကင္မွာတင္ျပီး
သတိရတိုင္းေမာ့ၾကည့္ခ်င္လို႔(အျပံဳးေတြ)
တစ္ခုေတာ့ အယူခံပါရေစ...
အခ်ဳပ္ခ်မယ္ဆိုရင္
ေကာင္းကင္ကိုျမင္ႏိုင္တဲ့
အမိုးမဲ့အခန္းထဲမွာ ထားပါ
ေကင္းကင္ၾကီးကိုမျမင္ရရင္
(၀မ္းနည္းတတ္လို႔...)
အဟီး.........
====================


ေပတံေတြ
လွံေတြ
ပလူပ်ံေနတဲ့
လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းမွာ...
အေဆာင္အေယာင္က အႏွစ္
လူက အကာ
သီအိုရီအသစ္ေတြက
မညွာမတာ...
ကိုယ္ေရေသြးမိုးေတြၾကားမွာ
အသက္ရႈရတာ
က်ပ္လိုက္တာ။
====================


ဂိတ္ေစာင့္ရဲ့မီးဖိုဟာ
တစ္ညလံုးေတာက္ေလာင္ခဲ့ေပမယ့္...
အာရံုက်င္းလို႔
အလင္း၀င္ေတာ့
ျပာက်ကုန္ေပါ့။

(ဂ်ပန္ ကဗ်ာေလးပါ၊ရွင္းတယ္၊ၾကိဳက္လို႔ပါ။)

မရည္ရြယ္ပါဗ်ာ......

လက္သဲ၀ွက္မွားတဲ့့... ေၾကာင္ကေလးေတြ
ပစ္မွတ္လြဲလို႕..မ်က္ရည္ရႊဲက်သတဲ့
ရင္ေတြကြဲေအာင္ ...ငိုျပပေလ့ေစ
မလြမ္းနဲ႔..
မေဆြးနဲ႔..
မငိုနဲ႔..
........နဲ႔
.......နဲ႔
....နဲ႔ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
သူတု႔ိရဲ႕လက္ထဲ... ၀ွက္ဖဲတစ္ခ်ပ္
ေတာင္ပံေတြ ခပ္ေနေလရဲ့.......

(အဲဒီ၀ွက္ဖဲကို က်ေနာ္လဲမသိခဲ့တာပါ)

ကၽြန္ေတာ္ကပင္လယ္ကိုအားက်မိတယ္
သူ႕ေရွ႕မွာမာယာေတြေျခာက္ျခား
သူကေတာ့၀ါးမ်ိဳလိုက္ရံုပဲ....
အျမင့္မွာက်က္စားခ်င္ေပမယ့္
ေရာ္ရြက္၀ါလိုေလႏွင္ရာ မလြင့္ပါးခ်င္ဘူး
လြတ္လပ္တဲ့ အေတာင္တစ္စံုနဲ႕
ဂဋဳန္တစ္ေကာင္လိုမာန္၀င့္(m၀nday မတိုင္မီေမြးတာပါ)
ရဲရင့္တဲ့က်ားတစ္ေကာင္လို...
ျပံဳးေနခ်င္တယ္၊
ဒါေပမယ့္....
ေမခလာေရ
မင္းမလာပါနဲ႕
ငါ့လက္ေတြ မေညာင္းေသးပါဘူး၊
မျမင္ရတဲ့ ငါ့ရဲ့ကၽြန္းကေလးေပၚမွာ
မီးတိုင္တစ္ခုသာထြန္းေပးပါ..



ေမြးဖြားျခင္းနဲ႕ ေသဆံုးျခင္းေလာက္
ဘယ္ဟာမွေသေသခ်ာခ်ာမပိုင္တဲ့...လူ
ရွင္သန္ျခင္းအသိေတြက
ဒီေရလို မျငိမ္ဘူး..
ျဖစ္တာေတြက.. ျဖစ္
ပ်က္တာေတြက..ပ်က္
ျဖစ္ပ်က္.... ပ်က္ျဖစ္


လုပ္စရာေပၚလာလို. ေနာက္မွ...

စတင္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေတြကိုစိတ္၀င္စားတယ္။အတြင္းက်က်ေတာ့ မသိဘူး။ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးလဲမဟုတ္ပါ။ကဗ်ာဆရာေတြက
ိုအားက်တဲ့ ၀ါသနာရွင္တစ္ဦးပါ။ကဗ်ာဆိုဖတ္တယ္၊
တူရင္လဲဖတ္တယ္။ေပါ.ေပါ.ပါးပါးေလးဆိုပိုၾကိဳက္္တယ္။
မေပါ့မပါးၾကီးနဲ.ဆိုလိုလဲႏွစ္သက္တာပဲ၊
ကဗ်ာပါ။အမ်ိဴးအစားမသိတဲ့ကဗ်ာအပိုင္းအစေတြေတာ့ရွိတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ.(?ကလြဲလို.ဘယ္သူမွမဖတ္ဖူးၾကပါဘူး။
ေက်ာင္းတံုးကပါ။အခုဖတ္တဲ့သူကကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးထဲ။
ျပီးခဲ့ဲ့တဲ့ရက္ပီုင္းေလာက္က blogတစ္ခုကိုဖတ္မိတယ္။
စိတ္၀င္စားသြားတယ္ဆိုပါစို.။ကၽြန္ေတာ္လဲ စာေတြေရးျပီး
စိတ္၀င္စားသူေတြ၊၀ါသနာတူသူေတြ၊လမ္းၾကံဳလို.
ေရာက္လာသူေတြ၊လာလည္သူေတြ၊ရွာရင္းေဖြရင္း
ေရာက္ခဲ့သူေတြကိုခ်ျပခ်င္္တာ။တျခားရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။
ဒါနဲ. ေလ့လာရင္း သင္ယူရင္းပထမဆံုး စတငျ္ခင္း ကို
အသက္သြင္းတယ္ဆိုပါေတာ့။သင္ယူရဦးမဲ့ ကေလးေလးပဲ ရွိပါေသးတယ္။မျပည့္စံုမရင့္က်က္ေသးပါ။စတင္သူကေတာ့၅၂ႏွစ္၊လူပ်ိဴ၊
ရင္ခံုဆဲ၊မား(မွား)သြားတယ္။၂၅ႏွစ္ပါ။ဒါနဲ...အသက္သြင္းေပးတဲ့သူွွွရွိေသးတယ္၊
ေနာက္မွေျပာတာေပါ့အၾကံေပး၊ေ၀ဖန္ေရးကို ၾကိဳဆိုပါတယ္။ေက်းဇူးပါ။
ကၽြန္ေတာ့ကို တူညီတဲ့ မတူညီတဲ့ခံစားမႈမ်ားေပးေသာ
ပတ္၀န္းက်င္။ စိတ္ကူးယဥျ္ခင္း၊ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊၀မ္းနဲျခင္း၊
ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲရျခင္းတို.ကိုဖန္တီးေပးေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္၊
အယူအဆမတူေသာ္လဲ ဖတ္ျဖစ္္ခဲ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား
၀ါသနာပါေသာ(သို.)
အလည္လာသူမ်ားကို..ေက်းဇူးကမၻာ


လုပ္စရာေပၚလာလို. ေနာက္မွ...ွွွွ
ွ